Zasada dotycząca minimalnej odległości najbardziej wystającej poziomej części bariery ochronnej lub osłony energochłonnej od krawędzi pobocza lub pasa ruchu jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa na drodze. Wymagane odległości zależą od klasy drogi oraz obecności krawężnika lub innych elementów, które wpływają na montaż barier drogowych.
Aby bariery energochłonne spełniały swoje zadanie ochrony użytkowników dróg, należy zapewnić odpowiednią odległość pomiędzy nimi a krawędzią pasa ruchu. Wymagania te są następujące:
Te odległości pomagają w precyzyjnym zaprojektowaniu ustawienia barier, aby były one skuteczną ochroną przed wypadkami drogowymi, zachowując odpowiednią przestrzeń bezpieczeństwa.
W pewnych przypadkach możliwe jest zmniejszenie wymaganej odległości barier energochłonnych od pasa ruchu:
Dodatkowo, odległość pomiędzy najbardziej wystającymi poziomymi częściami dwustronnej bariery dzielącej i jednostronnej bariery skrajnej w części jednopasowej nie może być mniejsza niż 5,50 m.
Wszystkie te przepisy mają na celu zapewnienie optymalnego bezpieczeństwa ruchu drogowego. Odpowiednia odległość bariery energochłonnej od pasa ruchu minimalizuje ryzyko kolizji oraz uszkodzenia pojazdu w przypadku wypadku, a także zapewnia przestrzeń na swobodne poruszanie się innych użytkowników drogi.
Zastosowanie właściwych odległości przy projektowaniu barier energochłonnych jest niezbędne, aby system ochrony drogowej działał zgodnie z normami PN-EN 1317 oraz spełniał wymagania Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.