Omawiana zasada dotyczy minimalnej odległości najbardziej wystającej poziomej części bariery ochronnej lub osłony energochłonnej od krawędzi pobocza lub pasa ruchu na różnych typach dróg. Wymagane odległości zależą od klasy drogi oraz obecności krawężnika lub innych elementów.

1) 0,50 m ‒ gdy mierzy się od krawędzi części pobocza o nawierzchni twardej lub opaski wewnętrznej;

2) 1,00 m ‒ gdy mierzy się od krawędzi pasa ruchu drogi klasy A, S, GP, G lub Z, jeżeli nie zaprojektowano części pobocza o nawierzchni twardej;

3) 0,75 m ‒ gdy mierzy się od krawędzi pasa ruchu drogi klasy L lub D

W przypadku, gdy na krawędzi pasa ruchu znajduje się krawężnik o wysokości co najmniej 0,12 m, minimalna odległość może wynosić 0,50 m. Ponadto, dla dwustronnej bariery dzielącej, która jest usytuowana na pasie separującym, minimalna odległość może być zmniejszona do 0,50 m od krawędzi pasa ruchu lub krawędzi dodatkowego pasa ruchu do wyprzedzania, przy czym odległość pomiędzy najbardziej wystającymi poziomymi częściami dwustronnej bariery dzielącej i jednostronnej bariery skrajnej, w części jednopasowej, powinna być nie mniejsza niż 5,50 m.

Te wymagania mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drodze, minimalizując ryzyko kolizji lub uszkodzenia pojazdu, które mogą wyniknąć z kontaktu z barierą energochłonną lub osłoną.